Andy Weir "Marsjanin"

Mark Watney, wraz z pozostałymi członkami załogi to pierwsi ludzie, którzy stanęli na Marsie. Początkowo, wyprawa na Czerwoną Planetę zapowiadała się jako ogromny sukces, jednak szybko pojawiły się komplikacje. Z powodu ogromnej burzy piaskowej grupa opuszcza planetę, zostawiając za sobą rannego, nieprzytomnego Marka. Nikt nie wiedział, że astronauta jeszcze się obudzi. Od tego czasu zaczyna się jego mordercza walka o przetrwanie. Znikome zapasy żywności, wody i powietrza oraz brak łączności ze stacją na Ziemi, to nie jedyny problem, z jakim musi się zmierzyć. Na dodatek nie może liczyć na to, że ktoś po niego wróci, ponieważ oficjalnie został uznany za martwego. To nie wróży dobrego zakończenia. Mimo wszystko, Mark nie poddaje się i postanawia walczyć aż do końca…

Zanim sięgnęłam po tę książkę, miałam okazję zapoznać się z opiniami wielu czytelników, które w większości były bardzo pozytywne. Jednak w niektórych spotykałam się ze stwierdzeniem, że rozległe objaśnienia różnych zjawisk chemicznych i fizycznych, czy działania sprzętów kosmicznych są nieco męczące. Z tego względu, to właśnie ich obawiałam się najbardziej. Zazwyczaj nie przepadam za zbyt długimi opisami, dlatego byłam bardzo zaskoczona, że w tej książce w ogóle mi to nie przeszkadza. Ba! Większość z nich czytałam z naprawdę ogromnym zaciekawieniem. To prawda, autor używa wiele terminów, które dla laika w takich sprawach mogą być trudne do zapamiętania, ale przecież w takiej powieści nie da się tego uniknąć. Na szczęście wszystko zostało objaśnione w możliwie najbardziej przystępny sposób, dzięki czemu nie jest to w żadnym stopniu ciężka lektura.

"Nie mając pola magnetycznego, Mars nie ma żadnej ochrony przed promieniowaniem
słonecznym. Jeśli byłbym na nie wystawiony, dostałbym takiego raka, że jeszcze
 ten rak miałby raka."

Tak naprawdę nie mogę sobie wyobrazić tej książki w żadnej innej formie, niż została przedstawiona. Te rozległe opisy wynikają także z tego, że w większości składa się ona z zapisków w dzienniku pokładowym, który skrupulatnie prowadzi Mark. Dotyczą one nie tylko wcześniej wspomnianych zjawisk czy sprzętów, ale także dokładnych działań głównego bohatera. Dzięki temu czytelnik nie ma wrażenia, że coś dzieje się bezpodstawnie, a historia – paradoksalnie – zyskuje na realności. Paradoksalnie, bo przecież tak naprawdę wyprawa na Marsa na razie nie jest możliwa, a mimo to, czasami miałam wrażenie, że czytam prawdziwą relację z pobytu na tej planecie.

Wracając do głównego bohatera, nie sposób domyślić się, że to właśnie on głównie towarzyszy nam przez całą powieść. To ryzykowny zabieg, bo przecież po jakimś czasie czytelnik mógłby poczuć się znudzony taką monotonnością. Jednak w tym wypadku to niemożliwe. Andy Weir spisał się świetnie, jeśli chodzi o kreację głównej postaci. Mark to niesamowicie inteligentna i nader pozytywna osoba z dużym dystansem do siebie, której chyba nie da się nie darzyć sympatią. Uwierzcie mi, że tak jak ja, pokochacie jego poczucie humoru, jednocześnie podziwiając ogromne zasoby wiedzy, jakie posiada. Pod koniec powieści uświadomiłam sobie, że jeszcze nie chcę się z nim rozstawać, że te niecałe czterysta stron w jego towarzystwie minęły mi zdecydowanie za szybko.

"[12.04] JPL: (...) Proszę, uważaj na swój język. Wszystko, co napiszesz, nadajemy
na żywo na cały świat.
[12.15] WATNEY: Patrzcie! Cycki! ==>> (.Y.)."

Szybkie tempo, w jakim pochłonęłam tę książkę nie wynikała jednak tylko z charakteru głównego bohatera. Jak już wcześniej wspominałam, ta historia niebywale mnie zaciekawiła, choć można rzec, że w niektórych momentach była dosyć przewidywalna. Szczególnie mam tu na myśli zakończenie, którego właściwie już od początku można się spodziewać oraz fakt, że większość planów, które opracowywał Mark, w jakimś momencie zawodziły, w wyniku czego nasz główny bohater miał kolejną trudność do pokonania. Mimo to, powieść trzymała mnie w napięciu, a kolejne kartki uciekały mi w zawrotnym tempie, przez co niestety skończyłam Marsjanina trochę szybciej, niż tego chciałam.

Szczerze mówiąc, nie wiem czy powinnam polecać tę powieść wszystkim czytelnikom, bo jestem świadoma tego, że nie każdemu może się spodobać. Dla mnie była ona małym zaskoczeniem, bo mimo, że ani nie sięgam często po powieści science fiction, ani nie jestem miłośniczką aż tak długich opisów, to czerpałam niezwykle dużą przyjemność z poznawania tej historii. Jeśli Wam te rzeczy są niestraszne, to myślę, że spokojnie możecie się zmierzyć z Marsjaninem, bo to naprawdę zajmująca historia. I choć po dłuższym zastanowieniu mogę stwierdzić, że chyba nie jest to książka, do której kiedyś wrócę, to niewątpliwie zapamiętam ją na długo. 

ocena:

9/10 

autor: Andy Weir

tytuł: Marsjanin

ilość stron: 384

wydawnictwo: Akurat