Suzanne Young "Plaga samobójców"

autor: Suzanne Young
tytuł: Plaga samobójców
seria: Program (tom 1)
ilość stron: 500
wydawnictwo: Feeria Young

W Stanach Zjednoczonych szerzy się fala samobójstw. Coraz więcej nastolatków odbiera sobie życie, a przyczyna tej sytuacji wciąż pozostaje wielką niewiadomą. Z tego powodu władze wprowadzają Program, mający na celu zwalczenie groźnej epidemii. Każdy nastolatek, u którego pojawiają się objawy depresji, zabierany jest na terapię. Pozornie wydaje się być skuteczna, jednak żaden pacjent nie wraca z niej taki sam, jak przedtem. Wymazanie wspomnień chorym, ma pomóc im zacząć nowe życie, ale czy po tak inwazyjnej terapii jest to jeszcze możliwe?

Ostatnio dosyć często sięgałam po dystopie, dlatego z czasem coraz trudniej było mi znaleźć taką książkę z tego gatunku, która zupełnie by mnie zaskoczyła. Szukałam czegoś oryginalnego, z czym jeszcze nigdy się nie spotkałam, a właśnie taką historię wróżyła Plaga samobójców. Idea nastolatków, którzy masowo popadają w depresję, a w najgorszym wypadku odbierają sobie życie, wydawała mi się bardzo niespotykana. Dlatego miałam duże oczekiwania wobec tej powieści i w głębi duszy liczyłam na to, że Suzanne Young mnie zaskoczy. Ale zacznijmy od początku.

"Tak bardzo za nim tęskniłam, a przecież siedział tuż obok."

Główną bohaterką książki jest Sloane. Jej rodzice stracili już jedno dziecko, dlatego teraz ciągle żyją w obawie o drugie. Nie dopuszczają do siebie myśli, że mogliby przeżywać tak wielką tragedię po raz drugi. Zrobią więc wszystko, aby obronić córkę przed tragicznymi skutkami epidemii i nie wykluczają opcji wysłania jej na terapię. Natomiast Sloane gotowa jest zrobić naprawdę dużo, aby nie trafić do Programu i zostać z Jamesem - chłopakiem, którego kocha nad życie. 

Jak już wspomniałam wcześniej, historia przedstawiona przez autorkę jest oryginalna i z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że nigdy wcześniej nie czytałam niczego podobnego. Już na samym początku uderzył mnie mroczny, wręcz depresyjny klimat tej powieści. Nie jest to pozytywna historia, która napełnia optymizmem, a wręcz przeciwnie. Wizja takiego świata sprawiała wrażenie bardzo realnej, a jednocześnie przyprawiała o dreszcze. Myśląc o wszystkich młodych osobach, które padły ofiarą epidemii, lub wciąż żyją w strachu przed nią, można poczuć smutek i bezsilność. Widząc okrutne leczenie, jakie jest na nich stosowane, aż trudno uwierzyć. Lekarze Programu mydlą im oczy, zapewniając, że to wszystko dla ich dobra, a oni nigdy nie dowiedzą się, jak było naprawdę. Nie będą pamiętać. Chciałoby się im pomóc, zabrać gdzieś, gdzie jest bezpiecznie, ale to tylko od autorki zależy, jak potoczą się ich losy, a nam nie pozostaje nic innego, tylko jej zaufać.

"Program kradnie nasze wspomnienia i wymazuje emocje, a kiedy wychodzimy
z ośrodka, przypominamy maszyny opuszczające linię produkcyjną."

Historia ta opisana jest z perspektywy głównej bohaterki, co w tym wypadku okazuje się być najlepszym wyborem z możliwych. Obserwując wszystko z jej punktu widzenia, mogłam jeszcze bardziej wczuć się we wszystkie wydarzenia, a także dowiedzieć się, jak w rzeczywistości postępuje epidemia. Jej przykład pokazuje, że chory jest wobec niej zupełnie bezsilny. Może mu się wydawać, że jest odporny i wystarczająco silny, aby pozostać przy zdrowych zmysłach. Lecz tak naprawdę nie wie co się z nim dzieje, dopóki nie uświadamia sobie, że sam stał się ofiarą. Opuszczają go siły, nie ma już w sobie woli walki, a jego myśli stale krążą wokół samobójstwa. Przyznam, że ja również dałam się na to nabrać. Myślałam sobie, że ona da radę tej chorobie, że jakimś dziwnym trafem jest na nią odporna, więc kiedy prawda okazała się zupełnie inna, nie mogłam uwierzyć. Wtedy uświadomiłam sobie, jak bardzo zżyłam się z Sloane.

"Są rzeczy, które trwają wiecznie i odrodzą się w każdych okolicznościach."

Wątek miłosny stanowi dosyć ważną część Plagi samobójców. Wokół niego kręci się wiele aspektów powieści i to właśnie on wiele razy złamał mi serce. Tak dużo chciałabym tu napisać, ale boję się, że zdradzę Wam zbyt wiele i odbiorę przyjemność z czytania, a tego bym nie chciała. Jednak własnie to oznacza, że Plaga samobójców zrobiła na mnie naprawdę duże wrażenie. Tak wiele słów ciśnie mi się na usta, ale żadne nie wydają się być wystarczające, aby opisać to, jak bardzo pochłonęła mnie ta historia. Bardzo uważnie przyswajałam każde słowo, śledząc losy bohaterów, a kiedy coś zmuszało mnie do odłożenia książki na bok, chociażby na krótką chwilę, byłam bardzo niezadowolona.

Podsumowując, Plaga samobójców posiada wszystko, co powinna mieć w sobie dobra dystopia. Realistyczny świat, dobrze wykreowani bohaterowie, świetnie nakreślone wątki - właśnie to w niej znajdziecie. Pewnie znacie to uczucie, kiedy po przeczytaniu świetnej książki, nie wiecie co ze sobą zrobić, a powrót do rzeczywistości wydaje się być niemożliwy. Towarzyszyło mi ono właśnie w tym przypadku. Jeśli szukacie oryginalnej, dystopijnej powieści, to powiem jedno: przeczytajcie Plagę samobójców. Mam nadzieję, że tak jak ja, nie pożałujecie.

ocena:

9/10 

Książka bierze udział w wyzwaniach:

Przeczytam tyle, ile mam wzrostu - (19,9/167 cm; +3,2 cm)

52 książki w 2016 roku - 8/52

Czytam Young Adult