Eric-Emmanuel Schmitt "Oskar i pani Róża"

autor: Eric-Emmanuel Schmitt
tytuł: Oskar i pani Róża
ilość stron: 88
wydawnictwo: Znak Literanova

Dziesięcioletni Oskar przebywa w szpitalu z powodu swojej choroby. Chłopiec czuje, że po operacji szpiku, którą przeszedł jakiś czas temu, nic już nie jest takie samo. Podczas regularnych badań lekarz patrzy na niego bez słowa, ze zmartwioną miną, a pielęgniarki nie śmieją się z jego żartów tak jak kiedyś. Jedyną osobą, która pozostała taka sama, jest pani Róża. Tylko z nią Oskar może porozmawiać o czym tylko chce, nawet o tym, o czym nie chce słyszeć żaden inny pacjent szpitala - o śmierci. To właśnie pani Róża pokaże chłopcu, jak przeżyć kilkadziesiąt lat w zaledwie kilka dni.

Są takie powieści, które mimo niewielkich rozmiarów, skrywają w sobie coś ogromnego. Ich lektura zajmuje zaledwie kilkadziesiąt minut, ale treść zapada w pamięć na zdecydowanie dłuższy czas. Kryją w sobie historie, które na początku wydają się być niepozorne, jednak pozostawiają po sobie nieusuwalne piętno, bezpowrotnie zmieniają nas i nasz światopogląd. Jedną z takich książek jest Oskar i pani Róża, o której słyszał już chyba każdy z nas.

"...życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie
wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal
 je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się
na nie zasłużyć."

Jak już wspomniałam, jest to bardzo krótka historia, która pozwala nam obserwować ostatnie dni życia chorego na białaczkę Oskara. Zdaje się, że chłopiec zwątpił we wszystko. Jego rodzice nie potrafią nawiązać z nim kontaktu, a on sam jakby odsunął się od nich. Dlatego pani Róża - była zapaśniczka - opowiada chłopcu pewną legendę i proponuje, aby w listach do Boga opisywał każdy kolejny dzień z tych, które mu zostały. A jest ich niewiele. W taki sposób może metaforycznie dożyć późnej starości i przeżyć typowe perypetie nastolatków, czy zmierzyć się z problemami dorosłości..

Dzięki temu, razem z chłopcem, uczą się również czytelnicy. Historia Oskara porusza trudny temat, o którym raczej rzadko się rozmawia i dlatego zmusza nas do tak wielu refleksji, Każdy kolejny list to nowy dzień i nowa lekcja - zarówno dla głównego bohatera, jak i dla nas. Treść książki przepełniona jest wypowiedziami, które skłaniają nas do przerwania lektury na krótki moment i zastanowienia się nad swoim życiem. Czy na pewno prowadzimy je tak, jak tego chcemy? Czy bierzemy od niego wszystko to, co nam daje? Czy w ogóle to dostrzegamy? Wiele takich pytań nasuwa się na myśl, weryfikując to, czy jesteśmy w pełni szczęśliwi i czy żyjemy dokładnie tak, jak byśmy tego chcieli. Chociaż sama staram się czerpać z życia jak najwięcej, to jednak nie na wszystkie swoje pytania odpowiedziałam tak, jak bym tego chciała. To zainspirowało mnie do pewnych zmian, na które przecież nigdy nie jest za późno. Oskar pokazał mi, że trzeba traktować każdy dzień tak, jakby miał być ostatnim. 

"Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy,
 jak byśmy byli nieśmiertelni.
Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy."

Mimo trudnej tematyki, która na co dzień nie jest chętnie poruszana, książka Schmitta potrafi zaszczepić w czytelniku optymizm. Bowiem pokazuje nam, że na końcu każdej ciemnej drogi, czeka na nas to przysłowiowe światełko w tunelu; że nigdy nie jest za późno na zmiany, a co najważniejsze - to zależy właśnie od nas. To my musimy wziąć życie we własne ręce i poprowadzić je właściwą drogą, wyzbywając się słów "nie umiem" czy "nie warto", które czasami, nie wiedzieć czemu, nagminnie sobie powtarzamy. W tej codziennej bieganinie i natłoku obowiązków zapominamy, jak kruche jest życie, dlatego właśnie powinniśmy przystopować choć na chwilę i pomyśleć.

Oskar i pani Róża to książka, po którą powinien sięgnąć każdy z nas. Jej treść skłoni do refleksji każdego czytelnika, niezależnie od jego wieku. Jest to historia, po którą można, a nawet trzeba sięgnąć więcej niż jeden raz, bo z każdym kolejnym będziemy odkrywać w niej coraz więcej. Za każdym razem będziemy zwracać uwagę na jakiś inny szczegół i interpretować go na swój własny sposób, zapamiętując kolejną ważną, życiową lekcję. Po skończonej lekturze wręcz nie da się od razu wrócić do normalnej codzienności. Historia Oskara pozostawi nas w zadumie na kilka długich chwil, a po jej przeczytaniu wszystko będzie zupełnie inne.

ocena:

10/10 

Książka bierze udział w wyzwaniach:

Przeczytam tyle, ile mam wzrostu - (16,7/167 cm; +0,8 cm)

52 książki w 2016 roku - 7/52